Neylerim

Canan elinden gelmişim,

fani mekanı neylerim,
Ol mülke meylim salmışım,

ben bu cihanı neylerim.



Hep itibarım atmışım,

aşıklığa el katmışım,
Ben nefsi dosta satmışım,

bu düşmanı neylerim.



Aşkı tabibim kılmışım,

derdinde derman bulmuşum,
Abdülhakimi görmüşüm,

yünaniyanı neylerim.



Ma’rifet tadın almışım,

fenâ tahtına varmışım,
Mahfice sultan olmuşum,

dünya varlığı neylerim.



Her ne gelirse yahşidir,

zirâ o dostun bahşidir,
Çün cümle onun işidir,

ben bed gümanı neylerim.



Gerçi zaman devran ile,

pir etti cismim şan ile,
Gönlüm civandır can ile,

pir-ü civanı neylerim.



Yâri bana bes görmüşüm,

ağyârı dilden sürmüşüm,
Ünsile tenhâ durmuşum,

ben ins-ü canı neylerim.



Dilden dile bin tercüman,

varken ne söyler bu lisan,
Çün can-ü dildir hem zeban,

nutk-u beyanı neylerim.



Şimdi! cemi’i halktan,

müstağniyim billâhi ben,
Hallâk-ı âlem var iken,

halk-ı zamanı neylerim?