ümit55
Aktif Üye
Mesaj Sayısı : 114
Kayıt tarihi : 28/04/10
 |  Konu: SEN YOKTUN Cuma Mayıs 07, 2010 7:44 am | |
| [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]SEN YOKTUN[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] Sen yoktun...Hz Âdem’deydi nurunÖnce cenneti, Sonra yeryüzünü şereflendirdin.Âdem nuruna affedildiArafat bu affa şâhittiSen yoktunNuh’un gemisindeydi Nurun...Dalgalar yeryüzünü boğarkenTaprağın bağrındaki suGökyüzüyle buluşurkenVe bu bir ilahi azap derken,Allah nurunu taşıdı binbir sebepleTûfan, nurunu selamladı edeple... Sen yoktun...Hz.İsmail’in alnındaydı Nurunİbrahimî bir dua yükseldi kimsesiz çöllerden“Rabbimiz” dedi,“Onlara kendi içlerindenSenin ayetlerini okuyacakKitap ve hikmeti öğretecek onlara,Onları temizleyecek bir elçi gönder,Amin dedi on sekiz bin âlemNurunla aydınlanan minicik ellerini semaya kaldırarakAmin dedi İsmail.Hira Nur dağı amin diyerek ayağa kalktı[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]’den adı Uhud olan bir amin yankılandı sevr dağında.Sen yoktun...Hz.İsa “Ahmed” diye muştuladı seniAlemlerin efendisi diye sana seslendi.Artık ben sizinle çok söyleşmem, dedi havarilerine..Çünkü bu âlemin reisi geliyor...Bekleyin Ahmed geliyor.Kainata rahmet geliyor.Havarilerin yüzünü okşayan, Ölüleri dirilten bir nefes oldunAma sen yoktun...Sen yoktun Sultânım,Hz. Abdullah’ın alnındaydı Nurun Başı eğik gezerdi mazlumKuteyle göklerden seni sorardıVaraka seni arardı semadaAnneler kız çocuklarını hep ağlayarak sevdiler.Ağlayarak süslediler ölüme...Ağlayarak hadi dayına gidiyorsun dediler.Sen yokken,Canlı canlı toprağa gömülmenin adıydı dayıya gitmek.Anne yüreğinin çıldırtan çaresizliğiydi.Ve yavrusunun ölüme gidişini seyretmesiydi...En son çocuk atılırken çukuraAnnesinin suretinde bir melek tuttu onuVe tebessüm ederek hira nur dağını gösterdi.Melekler süslüyordu hirâyı.Efendisine hazırlanıyordu cebel-i nur,Efendisine hazırlanıyordu mekke.Âlem Efendisine hazırlanıyordu Kainatın gözü Hz. Aminedeydi.Toprak yalvarıyordu rabbine,Allahım gönder artık diyordu.Gel diye ağlıyordu mazlumlar, gözleri semada Ve bir gelişin vardı ya rasulallah,Bir inişin vardı yer yüzüne...Önünde cebrail!Ardında yalın kılıç melekler! Bir inişin vardı yer yüzüne...Yetimler en huzurlu geceyi geçirdi belki deÖksüzler annelerine sarıldı doya doya.Sonra bir sessizlik kapladı seher vaktini.Herşey sus pus olmuştu.Hadi diyordu yıldızlar, Hadi diyordu ay!Kainat bir isim duymak istiyordu.Ve bir ses yükseldi Âmine’nin evinden;Muhammed!Karanlıklar aydınlığa bıraktı yerini.Muhammed!Melekler öptü o nurdan ellerini.Muhammed!Seni yaratan Allah’a kurbânız ey dürri yekta!Sana o adı veren rahmana kurbanızArtık sen vardınSusuz topraklara rahmet indi seninleAnnenden sonra anne halime sevindi seninleYağmura mı ihtiyaç var?Kaldır şehadet parmağını,Yağmurları salsın Allah.Sonra tut ağacın yaprağını,Köklerini çıkarttırıp yanında yürütsün Allah.Yeterki sen iste,Sen iste yarasulallahDeki ben kimim?Dağlar, taşlar dile gelsin,Dilsiz çocuklar ellerinden tutup,Ente Rasulullah desin.Sen vardınBedir kârdı,Uhut dardıHendek yârdı.Yiğitlerin vardı.Ölmek için yarışan yiğitler...Hele bir enesin vardı senin.Enes bin malik...Uhut’ta öldüğünü duyunca arkadaşlarına,Niye burada oturuyorsunuz diye sormuştu.Onlar da“Allah’ın Rasulü öldürülmüş deyinceEnes kükremiş:“ Peki o öldükten sonra yaşayıp da ne yapacaksınız?Kalkın ve O’nun gibi ölün! Demişti.Ve savaşın en yoğun olduğu yerde şehit düşmüştü.Hem de ne şehit ey nebi!Vücudu yaralardan tanınmaz haldeydi.Kızkardeşi ancak parmaklarından tanıdı onu...Musab Bin Umeyr’in vardı senin.Uhut’ta sancağını taşıyan.Öyle bir aşkla sana bağlıydı kiAllah o gün melekleri Musab’ın suretinde indirdi.Ebu hureyren vardı...Acıkınca mescidin önünde durur sana bakardı.Sen anlardın,Ya Ebâhir gel! Derdin.Ve sen gittin...Bir gidişle gittinArdında hüznün kaldı.Hasretin kaldı göklerde.Bilal ezan okuyamaz olduNe zaman teşebbüs etseMuhammed rasulullah demeyeDizleri üstüne çöker, kendinden geçerdi.Sonra günler ay,Aylar yıl oldu.Ve asırlar olduSensizliğe açtık gözlerimizi.Ama sen bırakmazsın bizi.Sen varsın ey şehitlerin sultanıSen varsın!Bir şehit bile ölmezkenSana nasıl yok deriz.Ebutalip şama giderken devesinin önüne geçip Beni burda kime bırakıp gidiyorsun demiştin.Ne anam var ne babam...Ebutalip bırakmamıştı bu yüzden .Sensizliğin ızdırabıyla inleyen ümmetini kime bırakıp gidiyorsun Ya Rasûlallah!Bırakma bizi ki; Allah;Sen onların içindeyken onlara azab edecek değiliz buyuruyor.Bırakma bizi!Hayatı seninle öğretti Rahman.Kulluğu seninle tanıdık.Duayı senden öğrendik sevgili!Hz Ömer umre için senden izin isteyince,“Kardeşcik” dedin ona,Kardeşcik, duanda bana da yer ayırır mısın?Bizler Ömer değiliz amaBütün dualarımız senin içinEy Rabbimiz!Rasulünü anışımızdan haberdar et!O’na binler salat, binler selam!Habibine Makam-ı Mahmut’u verO’na vesileyi lutfet.O’nu refik-i Âlâya yükseltBizi de affetO’nun hatrına affetZatının hatrına Affet. | |
|
